In de voorbije twee decennia hield Dez Mona nooit op het publiek te verrassen. Nog geen jaar na Lucy, een ‘werelds oratorium’ in samenwerking met het Antwerpse Baroque Orchestration X, komen zanger Gregory Frateur en zijn gezellen nu aankloppen met het kosmopolitische ‘Loose Ends’.
Op de negende langspeler van de groep wordt hoekige funk vaak afgewisseld met stuiterende discopop. ‘Na de donkere ballades uit ons vorige project, kozen we er bewust voor eens een opgewekte, rechttoe rechtaan-plaat te maken’, vertelt Frateur. ‘Dit keer wilde ik me niet teveel uitputten in metaforen: de teksten mochten simpel en ‘in your face’ zijn’.
Op compositorisch vlak gaf Gregory Frateur dit keer het stuur in handen van gitarist Sjoerd Bruil en accordeonist Roel Van Camp. Dat droeg ertoe bij dat Dez Mona op Loose Ends uit zijn comfort zone trad en met een nieuwe sound begon te experimenteren. Zo speelt Van Camp op de nieuwe plaat vaker piano dan accordeon, is het aandeel van de elektronica toegenomen en bevatten sommige nummers ook ietwat bevreemdende, uitgesponnen instrumentale passages. ‘Sjoerd stopt inderdaad soms rare angeltjes in zijn composities’, stelt de zanger vast. ‘Tijdens optredens nopen die mij ertoe me als zanger even opzij te zetten en helemaal op te gaan in de muzikale trip’.
De nadruk ligt meer dan ooit op het ritme en de groove. Drummer Karel De Backer, de nieuwkomer in de band, geeft de muziek extra punch, terwijl de afwezigheid van een bassist op een ingenieuze manier wordt opgevangen door Bruil en Van Camp. ‘Op Loose Ends gaan we ‘back to basics’, geeft Gregory Frateur toe. ‘Maar dan wél zonder onze herkenbaarheid te verliezen’.
Multi-instrumentalist Tijs Delbeke, die enkele jaren deel uitmaakte van Dez Mona, maar inmiddels naar Balthazar verkaste, tekende voor de productie. Frateur omringt zich nu eenmaal het liefst met mensen bij wie hij zich op zijn gemak voelt en die het DNA van Dez Mona in zich dragen.