Met zijn eerste solosingle ‘I’m A Bird’ scoorde singer-songwriter Marco Z plotsklaps een wereldhit in eigen land. Wat volgde: grote podia, veel persaandacht, awards en Europese tours. Op debuutalbum ‘The Ordinary Life of Marco Z’ (2012) bezong Marco Z zijn gewone leven. Opvolger ‘Hold Me Like The World Is Ending’ (2015) surfte verder op dezelfde vibe. En erna was het tijd voor een pauze.
Het derde album moest een oldschool late-eighties-rockplaat worden waarmee Marco Z zou gaan touren met enkele leden van The Sore Losers, maar toen kwam virus C op de proppen en vloog het album weer in de kast. Marco trok zich terug op zijn zolder om daar te prutsen met drumpcomputers, synths en zijn trouwe akoestische gitaar. Een nieuw album kwam tot leven.
Zangeres Elke Smeets en creatieve duizendpoot Joey Brocken (Chackie Jam) voegden zoetgevooisde zangpartijen toe. Alessio Di Turi (The Sore Losers) mixte ‘Lost’ Connections’ tot een volwaardig album.
‘Lost Connections’ gaat over het verliezen van en opnieuw op zoek gaan naar connectie. Een beetje zoals Marco’s computer uit 2012, die maar moeilijk verbinding maakte met WiFi op die zolder. Het constante zoeken naar een signaal geldt doorheen het album als metafoor voor de zoektocht naar verbinding met anderen of je (vroegere) zelf. En staat in schril contrast met huidige klimaat waarin iedereen op digitale wijze hypergeconnecteerd is.
Live bestaat Marco Z uit Marco Zanetton, Elke Smeets, Alessio Di Turi (The Sore Losers), Kevin Maenen (The Sore Losers) en Joey Brocken (Chackie Jam).
|
