Gent Jazz kende een succesvolle nieuwe start met meer dan 40.000 bezoekers en 74 concerten met 7 uitverkochte dagen. De Gent Jazz’er kon opnieuw thuiskomen voor een tiendaagse, van 5 tot en met 15 juli, in de mooiste festivaltuin van Gent voor hun vertrouwelijke formule: 64 artiesten waarvan 15 met Gentse roots, 2 podia, 500 medewerkers, 280 houten tafeltjes, 11 foodtrucks, 3 bars, 2 Omer biertrucks, 67 uur en 50 minuten jazz en meer van de bovenste plank!
Het dak van de tent ging er meerdere keren af en de vloer trilde onafgebroken van de wondermooie klanken en het uitbundig trappelend publiek dat maar geen genoeg kon krijgen van de (inter)nationale kleppers die onze podia vulden. De meest charmante crooner Gregory Porter trok het feest op gang op 5 juli. Gevolgd door het jazz-funk-rockcollectief Snarky Puppy op 6 juli. Diezelfde dag openden de winnaars van Jong Jazztalent Gent Dishwasher_ de Main Stage en werd hun opvolger bekendgemaakt: Aki. De band neemt een mooie geldprijs mee naar huis, ondersteuning van Sabam For Culture, een residentie bij Ha Concerts én een plaats op de affiche van Gent Jazz volgend jaar. Dat de Belgische jazz meer dan ooit leeft en beweegt, bewijzen de maar liefst 50 projecten die werden ingediend om mee te dingen naar de titel Jong Jazztalent Gent 2023. Ook de terugkomst van de Garden Stage toont dat er heel wat jong talent klaarstaat om de jazzwereld te veroveren. De plek bewees eens te meer een vrijhaven te zijn voor experiment met ook gevestigde waarden als Kahil El’Zabar Quartet, MonoNeon, Harold López-Nussa Quartet, Stéphane Galland en vele anderen.
Op 7 juli stroomden de bezoekers binnen voor een dag vol rauwe blues, ritmische funk en experimentele folk met onder meer Joe Bonamassa, Marcus Miller, onze Gentse trots Roland en zijn Space Cowboys. Magie kregen we op 8 juli met als grote apotheose de zeemzoete stem van Norah Jones. En Mavis Staples bewees op haar beurt dat leeftijd niets zegt: “The Staples family and myself have been taking you there for more than 75 years. But I’m not tired yet. Nobody’s tired over here”, zei ze, voor ze “I’ll take you there” uitbundig samen met het publiek bracht. Op 9 en 10 juli veroverde de Italiaanse componist Ludovico Einaudi meer dan 7.000 harten met zijn unieke klankenwereld. Eens het genie de toetsen beroerde, daalde er een haast sacrale stilte over de Bijlokesite. Op 11 juli zette de Franse zangeres Zaz de tent dan weer in vuur. En dat deed ze door heel dichtbij te komen, tussen het publiek in.
Diepe bassen, golvende arpeggio’s en pulserende synths troef op 13 juli met Duitse wonderminimalist Nils Frahm die nu eens uiterst breekbaar en dan weer extreem uitbundig uithaalde. Op 14 juli kwam de crème de la crème van de jazz langs met saxofoniste Lakecia Benjamin, de Gentse Lara Rosseel, gitaarwonder Julian Lage en headliner Branford Marsalis Quartet. Naast Branford Marsalis en zijn drie muzikanten kreeg het publiek nog een kers in de vorm van trompettist Terence Blanchard die al wat vroeger op Gent Jazz kwam aanwaaien. Het tiendaagse jazzfestijn ging er met een knal uit dankzij de legendarische Herbie Hancock!